Սեղմել Esc փակելու համար:
ՀՀ ԱՇԽԱՏԱՆՔԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔԻ 113-ՐԴ ՀՈԴՎ...
Քարտային տվյալներ

Տեսակ
Գործում է
Ընդունող մարմին
Ընդունման ամսաթիվ
Համար

ՈՒժի մեջ մտնելու ամսաթիվ
ՈՒժը կորցնելու ամսաթիվ
Ընդունման վայր
Սկզբնաղբյուր

Ժամանակագրական տարբերակ Փոփոխություն կատարող ակտ

Որոնում:
Բովանդակություն

Հղում իրավական ակտի ընտրված դրույթին X
irtek_logo
 

ՀՀ ԱՇԽԱՏԱՆՔԱՅԻՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔԻ 113-ՐԴ ՀՈԴՎԱԾԻ 1-ԻՆ ՄԱՍԻ ...

 

 

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

 

    ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ         Քաղաքացիական գործ թիվ 3-1247 (ՎԴ)

    դատարանի վճիռ                                            2007 թ.

Քաղաքացիական գործ թիվ 07-1277

Նախագահող դատավոր` Լ. Գրիգորյան

դատավորներ` Կ. Հակոբյան

Ա. Խառատյան

 

ՈՐՈՇՈՒՄ ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

 

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)

 

                   նախագահությամբ`            Հ. Մանուկյանի

                   մասնակցությամբ դատավորներ` Ա. Մկրտումյանի

                                              Վ. Աբելյանի

                                              Ս. Անտոնյանի

                                              Ս. Գյուրջյանի

                                              Է. Հայրիյանի

                                              Ս. Սարգսյանի        

                                              

2007 թվականի օգոստոսի 1-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով ՀՀ Շիրակի մարզպետի (այսուհետ` Մարզպետ) վճռաբեկ բողոքը ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի (այսուհետ` Վերաքննիչ դատարան) 27.04.2007 թվականին թիվ 07-1277 քաղաքացիական գործով կայացված վճռի դեմ` ըստ Հակոբ Հակոբյանի հայցի ընդդեմ Մարզպետի` կարգապահական տույժն անվավեր ճանաչելու, նախկին աշխատանքում վերականգնելու և հարկադիր պարապուրդի վճարման պահանջների մասին,

 

ՊԱՐԶԵՑ

 

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.

 

Դիմելով դատարան` հայցվորը պահանջել է պարտավորեցնել Մարզպետին` իր նկատմամբ կիրառված կարգապահական տույժն անվավեր ճանաչելու, վերականգնելու իրեն նախկին աշխատանքում, ինչպես նաև բռնագանձելու հարկադիր պարապուրդի ժամանակահատվածի իր միջին աշխատավարձը:

Դատարանի 24.01.2007 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:

Վերաքննիչ դատարանի 27.04.2007 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:

Սույն վճռաբեկ բողոքը ներկայացրել է Մարզպետը և գործին մասնակից չդարձած անձ Գ. Սիմոնյանը:

 

2.1 Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.

 

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքերի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

1) Դատարանը թույլ է տվել ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ կետով նախատեսված դատավարական իրավունքի խախտում:

Բողոք բերած անձինք նշված պնդումը պատճառաբանել են հետևյալ փաստարկներով.

Դպրոցի կառավարման խորհրդի 06.02.2007 թվականի թիվ 4 որոշմամբ տնօրեն է ընտրվել Գայանե Սիմոնյանը: Նրա հետ կնքվել է աշխատանքային պայմանագիր: Համաձայն Օրենսգրքի 87-րդ հոդվածի` այն համարվում է ընտրովի պաշտոն: ՀՀ ԿԳՆ նախարարի 22.12.2000 թվականին հաստատած կարգի համաձայն` տնօրենի ընտրության մրցույթի արդյունքները կարող են վերանայվել ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով:

Վերաքննիչ դատարանը վճիռ է կայացրել Գայանե Սիմոնյանի իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ: Վերջինս հանդիսանում է դպրոցի նոր տնօրեն, որ ընտրվել է դպրոցի կառավարման խորհրդի կողմից, իսկ մրցույթն անվավեր չի ճանաչվել և լիազորությունները դադարեցված չեն: Հետևաբար, դատարանի վճիռը կայացվել է նաև նրա իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ, իսկ վերջինս գործի քննությանը ներգրավված չի եղել:

2) Վերաքննիչ դատարանը սխալ է մեկնաբանել ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի, այսուհետ` Օրենսգիրք) 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 6-րդ և 7-րդ կետերը, 121-րդ հոդվածի 2-րդ մասը:

Բողոք բերած անձինք նշված պնդումը պատճառաբանել են հետևյալ փաստարկներով.

Վերաքննիչ դատարանը ճիշտ չի մեկնաբանել Օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 6-րդ կետի պահանջը, որի հիմքով հայցվորի հետ դադարեցվել է աշխատանքային պայմանագիրը: Վերաքննիչ դատարանը պարզաբանել է, որ Օրենսգրքի 121-րդ հոդվածի համաձայն` հայցվորը մեկ տարվա ընթացքում երկու անգամ պետք է ենթարկված լինի կարգապահական տույժի, այնինչ, վերականգնվելուց հետո հայցվորը տույժ չի ունեցել: Վերաքննիչ դատարանը չի կիրառել Օրենսգրքի 121-րդ հոդվածի 2-րդ մասը, որը պետք է կիրառեր, ըստ որի` գործատուն իրավունք ունի լուծելու աշխատանքային պայմանագիրը, եթե աշխատողը թեկուզ մեկ անգամ թույլ է տվել Օրենսգրքի 221-րդ հոդվածի 2-րդ մասով նախատեսված աշխատանքային կարգապահության կոպիտ խախտում:

Վերաքննիչ դատարանը չի կիրառել նաև Օրենսգրքի 221-րդ հոդվածի 2-րդ մասը, որը պետք է կիրառեր, քանի որ սույն դեպքում վերը նշված ապացույցները հաստատում են, որ հայցվորը թույլ է տվել ՀՀ օրենսդրության, ներքին կանոնադրության կոպիտ խախտումներ:

Վերաքննիչ դատարանը ճիշտ չի մեկնաբանել Օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 7-րդ կետի պահանջը` վճռում նշելով, որ իրավունք ունի գործատուն վստահությունը կորցրած անձի հետ պայմանագիրը լուծել, եթե համաձայն Օրենսգրքի 122-րդ հոդվածի աշխատողը վնասել է գործատուի գույքը, կատարել է հափշտակություն, գործատուի գույքի պահպանությունը դրվել է վտանգի տակ, անվստահություն է առաջացրել սպառողների, հաճախորդների մոտ, որի պատճառով գործատուն կրել է և կարող էր կրել վնասներ:

Բողոք բերած անձինք պահանջել են բեկանել քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 27.04.2007 թվականի թիվ 07-1277 քաղաքացիական գործով կայացված վճիռը:

 

2.2 Վճռաբեկ բողոքի պատասխանում բերված փաստարկները.

 

Ըստ Հակոբ Հակոբյանի կողմից վճռաբեկ բողոքին ներկայացված պատասխանի`

Մարզպետի կողմից սույն գործով կայացված վճռի չկատարումը վկայում է վերջինիս և հայցվորի միջև անբարյացակամ հարաբերությունների մասին:

Վճռաբեկ բողոքում բերված ապացույցները կապ չունեն հայցվորի աշխատանքից ազատման վերաբերյալ Մարզպետի 13.11.2006 թվականի թիվ 432 որոշման հետ: Այդ որոշումով պատասխանողը խախտել է Օրենսգրքի 121-րդ և 122-րդ հոդվածների պահանջները, անտեսել է նաև «Պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունների մասին» ՀՀ օրենքը:

 

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.

 

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը.

1) Դպրոցի կառավարման խորհրդի 06.02.2007 թվականի թիվ 4 որոշմամբ տնօրեն է ընտրվել Գայանե Սիմոնյանը: Նրա հետ կնքվել է աշխատանքային պայմանագիր:

2) Գայանե Սիմոնյանը սույն գործի քննությանը մասնակից չի դարձվել:

 

4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները.

 

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ`

1) բողոքն առաջին հիմքով հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ կետի համաձայն` վճիռը բոլոր դեպքերում ենթակա է բեկանման, եթե դատարանը վճիռ է կայացրել գործին մասնակից չդարձած անձանց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ:

Սույն գործի փաստերի համաձայն` հայցվորը հայց է ներկայացրել ընդդեմ Մարզպետի` կարգապահական տույժն անվավեր ճանաչելու, դպրոցի տնօրենի նախկին աշխատանքում վերականգնելու և հարկադիր պարապուրդի վճարման պահանջների մասին: Դպրոցի կառավարման խորհրդի 06.02.2007 թվականի թիվ 4 որոշմամբ տնօրեն է ընտրվել Գայանե Սիմոնյանը: Նրա հետ կնքվել է աշխատանքային պայմանագիր: Գայանե Սիմոնյանը սույն գործի քննությանը մասնակից չի դարձվել:

Փաստորեն դատարանը, բավարարելով հայցը, վճիռ է կայացրել սույն գործի քննությանը մասնակից չդարձած Գայանե Սիմոնյանի իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ:

ՀՀ Սահմանադրության 19-րդ հոդվածի համաձայն` յուրաքանչյուր ոք ունի իր խախտված իրավունքները վերականգնելու, ինչպես նաև իրեն ներկայացված մեղադրանքի հիմնավորվածությունը պարզելու համար հավասարության պայմաններում, արդարության բոլոր պահանջների պահպանմամբ, անկախ և անկողմնակալ դատարանի կողմից ողջամիտ ժամկետում իր գործի հրապարակային քննության իրավունք:

«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածով անձին երաշխավորվում է հավասարության պայմաններում, արդարության բոլոր պահանջների պահպանմամբ, անկախ և անկողմնակալ դատարանի կողմից ողջամիտ ժամկետում իր գործի հրապարակային քննության իրավունք:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի երկրորդ մասի 3-րդ կետի համաձայն` վճիռը բոլոր դեպքերում ենթակա է բեկանման, եթե դատարանը վճիռ է կայացրել գործին մասնակից չդարձած անձանց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ: Հետևաբար, Վճռաբեկ դատարանը սույն բողոքի առաջին հիմքը հիմնավոր է համարում և դրա առկայությունը դիտում է որպես բավարար հիմք` ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի երկրորդ մասի 3-րդ կետի ուժով ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի վճիռը բեկանելու համար:

2) Բողոքի երկրորդ հիմքը Վճռաբեկ դատարանն անհնար է համարում քննության առարկա դարձնել հետևյալ պատճառաբանությամբ:

Նյութական իրավունքի նորմերի խախտման մասին պատասխանողի պատճառաբանությունները չեն կարող դատական ակտի վերանայման հիմք հանդիսանալ այն պայմաններում, երբ կողմի փաստարկները դատավարության ընթացքում քննության առարկա չեն դարձել կողմի դատավարական իրավունքների սահմանափակման արդյունքում: Հետևաբար, նման իրավիճակում այդ պատճառաբանությունները չեն կարող լինել նաև Վճռաբեկ դատարանի քննարկման առարկա:

Այսպիսով, սույն վճռաբեկ բողոքի առաջին հիմքը Վճռաբեկ դատարանը հիմնավոր համարելով` այն ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի ուժով դատական ակտը բեկանելու բավարար հիմք է դիտում:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով` Վճռաբեկ դատարանը

 

ՈՐՈՇԵՑ

 

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել մասնակիորեն: Բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 27.04.2007 թվականի վճիռն ամբողջությամբ և գործն ուղարկել նույն դատարան` այլ կազմով նոր քննության:

2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:

 

Նախագահող` Հ. Մանուկյան

Դատավորներ` Ա. Մկրտումյան

Վ. Աբելյան

Ս. Անտոնյան

Ս. Գյուրջյան

Է. Հայրիյան

Ս. Սարգսյան

 

 

pin
Վճռաբեկ դատարան
01.08.2007
N 3-1247(ՏԴ)
Որոշում