i
ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՀՈՒՆԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ, ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ԵՎ ՔՐԵԱԿԱՆ ԳՈՐԾԵՐՈՎ ԻՐԱՎԱԿԱՆ ՕԳՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ
Հայաստանի Հանրապետությունը և Հունաստանի Հանրապետությունը (այսուհետ` Պայմանավորվող կողմեր),
նկատի ունենալով իրենց երկրների միջև սերտ կապերը և ցանկանալով ամրապնդել իրենց համագործակցությունը իրավական հարաբերությունների ոլորտում արդյունավետ համագործակցություն հաստատելու միջոցով,
համաձայնվեցին հետևյալի մասին.
Գլուխ I
Ընդհանուր դրույթներ
ՀՈԴՎԱԾ 1
Սահմանումներ
1. Սույն Համաձայնագրի շրջանակներում.
ա) «քաղաքացիական գործեր» տերմինը նշանակում է` քաղաքացիական իրավունքին առնչվող բոլոր գործերը, ներառյալ առևտրային և ընտանեկան իրավունքին առնչվող, ինչպես նաև անձի կարգավիճակին վերաբերող գործերը, յուրաքանչյուր պետության օրենսդրությանը համապատասխան,
բ) «դատական մարմին» կամ «դատարան» տերմինը նշանակում է` ցանկացած մարմին, որն իրավասու է քննել և վճիռ կայացնել քաղաքացիական, ընտանեկան և քրեական գործերով` յուրաքանչյուր պետության օրենսդրությանը համապատասխան:
ՀՈԴՎԱԾ 2
Իրավական պաշտպանվածությունը
1. Յուրաքանչյուր կողմի քաղաքացիները մյուս կողմի տարածքում իրավական գործերով օգտվում են այն նույն հնարավորություններից, որոնցից օգտվում են այդ կողմի քաղաքացիները: Այսպիսով, նրանք կարող են ազատորեն դիմել մյուս կողմի դատարաններին և այլ դատական մարմիններին և հանդես գալ նրանցում նույն ժամկետներում և պայմաններով այնպես, ինչպես այդ կողմի քաղաքացիները:
2. Սույն Համաձայնագրի դրույթները կիրառելի են նաև այն իրավաբանական անձանց նկատմամբ, որոնք ստեղծվել են այն կողմի օրենսդրությանը համապատասխան, որի տարածքում գտնվում է նրանց տեղակայման վայրը:
ՀՈԴՎԱԾ 3
Երաշխիքի վճարումից ազատելը
Մյուս կողմի դատական մարմիններին ներկայանալիս ոչ մի երաշխիք կամ որևէ ձևով ավանդի վճարում չի կարող պարտադրվել կողմերից որևէ մեկի քաղաքացիներին միայն այն պատճառով, որ նրանք այդ կողմի քաղաքացիներ չեն, չեն գտնվում այդ կողմի տարածքում կամ այդ տարածքում չունեն մշտական բնակության վայր:
ՀՈԴՎԱԾ 4
Հաղորդակցման կարգը
Սույն Համաձայնագրի նպատակների համար և եթե այլ բան նախատեսված չէ, երկու կողմերի դատական մարմինները միմյանց հետ հաղորդակցվում են իրենց կենտրոնական մարմինների միջոցով: Դրանք են` Հայաստանի Հանրապետության համար` արդարադատության նախարարությունը` քաղաքացիական և ընտանեկան գործերով, արդարադատության նախարարը` դատապարտված անձանց հանձնման վերաբերյալ գործերով և գլխավոր դատախազը` քրեական գործերով, Հունաստանի Հանրապետության համար` արդարադատության նախարարությունը` քաղաքացիական և քրեական գործերով: Չի բացառվում նաև հաղորդակցումը դիվանագիտական ուղիներով:
Սույն Համաձայնագրի շրջանակներում կողմերի դատական մարմինները միմյանց հետ կարող են հաղորդակցվել անմիջականորեն` միաժամանակ ծանուցելով կենտրոնական մարմիններին:
ՀՈԴՎԱԾ 5
Հաղորդակցման լեզուն
Իրավական օգնության մասին դիմումները, ինչպես նաև դրանց վերաբերող փաստաթղթերը կկազմվեն հարցում անող կողմի լեզվով և կուղեկցվեն հարցվող կողմի լեզվով վավերացված թարգմանությամբ կամ անգլերեն:
Թարգմանության հետ կապված որևէ տարաձայնություն առաջանալու դեպքում նախապատվությունը կտրվի անգլերեն տեքստին:
ՀՈԴՎԱԾ 6
Տեղեկության փոխանակում
Խնդրանքի դեպքում կողմերը կտրամադրեն սույն Համաձայնագրի կիրառման, ինչպես նաև իրենց երկրներում գործող օրենսդրության վերաբերյալ տեղեկություն:
Գլուխ II
Իրավական օգնության պարտավորությունը
ՀՈԴՎԱԾ 7
Իրավական օգնության շրջանակները
Իրավական օգնությունն ապահովվում է հատուկ իրավական գործողությունների կատարման, մասնավորապես` փաստաթղթերի ուղարկման, ապացույցների որոնման, առգրավման և տրամադրման, փորձաքննության, մեղադրյալների, դատավարության կողմերի, վկաների և փորձագետների հարցաքննության միջոցով:
ՀՈԴՎԱԾ 8
Փաստաթղթերի ուղարկումը
Կողմերը դիվանագիտական ուղիներով կարող են անմիջականորեն իրենց քաղաքացիներին /այդ անձանց համաձայնության դեպքում/ ուղարկել որևէ դատական կամ ոչ դատական ակտ:
ՀՈԴՎԱԾ 9
Դիմումի բովանդակությունը
Իրավական օգնության մասին դիմումը պետք է պարունակի հետևյալը.
ա) հարցվող և հարցում անող մարմինների անվանումները,
բ) դիմումի առարկան և պատճառները,
գ) հնարավորության սահմաններում` համապատասխան անձի տան հասցեն, ինքնությունը, քաղաքացիությունը, մասնագիտությունը, մշտական բնակության վայրը կամ գտնվելու վայրը, իրավաբանական անձանց դեպքում` նրանց անվանումը և գտնվելու վայրը,
դ) վերոհիշյալ կետում նշված անձի ներկայացուցչի անունը և ազգանունը, հասցեն /եթե հայտնի է/,
ե) դիմումի առարկայի հետ կապված պահանջվող տարրերը, ապացույցների տրամադրումը հիմնավորող հանգամանքները, ինչպես նաև վկաներին կամ փորձագետներին առաջադրվելիք հարցերը,
զ) քրեական գործերին առնչվող իրավական օգնության մասին դիմումների կապակցությամբ վերոշարադրյալից բացի` համապատասխան անձի նկատմամբ հարուցված մեղադրանքը, ինչպես նաև գործով փաստերի հակիրճ և հստակ նկարագրությունը:
Իրավական օգնության մասին դիմումը պետք է ստորագրված և կնքված լինի իրավասու մարմինների կողմից:
ՀՈԴՎԱԾ 10
Փաստաթղթերի ուղարկումը և գործածումը
1. Հարցում անող դատական մարմինը փաստաթղթերը կուղարկի իր երկրում գործող օրենսդրությանը համապատասխան` պայմանով, որ դրանք ուղեկցվեն վավերացված թարգմանությամբ` սույն Համաձայնագրի 5 հոդվածին համաձայն:
2. Եթե որպես վկա կանչված անձի կամ փաստաթղթի միջոցով ծանուցված անձի հասցեն թերի է կամ սխալ է նշված, ապա հարցում անող մարմինը հնարավորության դեպքում պետք է ճշտի այդ հասցեն:
3. Եթե հարցվող մարմինը իրավասու չէ դիմումը կատարել, ապա նա այդ դիմումը պետք է փոխանցի իրավասու մարմնին և դրա մասին տեղեկացնի հարցում անող մարմնին:
ՀՈԴՎԱԾ 11
Դիմումի կատարումը
1. Իրավական օգնության մասին դիմումների կատարման նպատակով հարցվող մարմինը կկիրառի համապատասխան այն օրենսդրությունը, որը գործում է իր երկրի տարածքում: Սակայն հարցում անող պետության խնդրանքով կարող է կիրառել այդ պետությունում գործող համապատասխան դրույթները` պայմանով, որ դրանք պարունակվեն դիմումի մեջ և չհակասեն հարցվող պետության օրենսդրությանը:
2. Հարցում անող մարմնի կողմից ներկայացված խնդրանքով հարցվող մարմինը անհրաժեշտ ժամկետում պետք է տեղեկացնի օգնության մասին դիմումի կատարման տեղի և ժամանակի մասին, եթե չկա ուշացման պատճառով ապացույցը կորցնելու մեծ վտանգ:
3. ՈՒղարկված փաստաթղթերի ստացումը պետք է ձևակերպվի հարցվող պետության օրենսդրությանը համապատասխան:
4. Եթե դիմումը չի բավարարվել, ապա հարցվող մարմինը դրա պատճառների մասին պետք է ծանուցի հարցում անող պետությանը և կարող է խնդրել, որ պատշաճ ձևով ուղարկվեն լրացուցիչ նյութեր:
ՀՈԴՎԱԾ 12
Ծախսերը
1. Իրավական օգնության մասին դիմումների կատարման համար անհրաժեշտ ծախսերը կողմերի կողմից չպետք է վճարվեն, բացառությամբ փորձագետների վարձատրությունների, փորձաքննության կատարման համար անհրաժեշտ որևէ այլ ծախսի կամ բանտարկյալների փոխադրման ծախսերի:
2. Ծախսերի գումարի և բնույթի մասին պետք է հայտնվի հարցում անող մարմնին:
ՀՈԴՎԱԾ 13
Իրավական օգնությունը մերժելը
1. Իրավական օգնություն չի կարող ցուցաբերվել, եթե.
ա) հարցվող կողմը գտնում է, որ դիմումի կատարումը կարող է վտանգել իր ինքնիշխանությանը, անվտանգությանը, հասարակական կարգին կամ պետության այլ էական շահերին,
բ) դիմումը, որն առնչվում է քրեական գործերին, վերաբերում է.
1) զինվորական հանցագործություններին,
2) հանցագործություններին, որոնք հարցվող պետությունը դիտում է որպես քաղաքական հանցագործություններ, կամ հանցագործություններին, որոնք առնչվում են քաղաքական հանցագործություններին:
2. Եթե քրեական գործերով հայցվող իրավական օգնությունը վերաբերում է հետախուզման կամ առգրավման նպատակներով իրավական օգնության մասին դիմումների կատարմանը, իրավական օգնության մասին դիմումներում նշված հանցագործությունը պետք է պատժելի լինի երկու կողմերի օրենսդրությամբ:
Գլուխ III
Անվճար իրավական օգնությունը, հարկերից ազատումը և դրանց նվազեցումը
ՀՈԴՎԱԾ 14
Վճարման պարտականություններից ազատելը
Պայմանավորվող կողմերի քաղաքացիները պետք է ազատվեն դատական որևէ վճարից, այլ գանձումներից կամ ծախսերից: Նրանք իրավական օգնություն պետք է ստանան այն նույն ժամկետներում, պայմաններով և չափով, ինչ որ մյուս Պայմանավորվող կողմի քաղաքացիները:
ՀՈԴՎԱԾ 15
Արտոնություններին վերաբերող փաստաթղթերը
1. Արտոնությունները կտրվեն դրանք ստացող անձի անձնական, ընտանեկան և գույքային կարգավիճակի վերաբերյալ փաստաթղթերի հիման վրա: Փաստաթղթերը պետք է տրվեն այն Պայմանավորվող կողմի իրավասու մարմնի կողմից, որի տարածքում գտնվում կամ մշտապես բնակվում է վերոհիշյալ անձը:
2. Եթե դիմողը չի գտնվում Պայմանավորվող կողմի տարածքում կամ այնտեղ չունի մշտական բնակության վայր, ապա բավական է ներկայացնել այն Պայմանավորվող կողմի համապատասխան դիվանագիտական ներկայացուցչության կամ հյուպատոսական հիմնարկի կողմից տրված փաստաթուղթը, որի քաղաքացին է նա համարվում:
3. Այն դատական մարմինը, որից իրավական օգնություն է հայցվում, ազգային օրենսդրությանը համապատասխան կարող է որոշում կայացնել և լրացուցիչ տեղեկություն խնդրել այն մյուս Պայմանավորվող կողմից, որի քաղաքացին է համապատասխան անձը:
Գլուխ IV
Վկաների և փորձագետների պաշտպանվածությունն ու ծախսերը
ՀՈԴՎԱԾ 16
Անձեռնմխելիությունը և ծախսերը
1. Եթե դատարան ներկայանալու վերաբերյալ պահանջի համաձայն ցանկացած քաղաքացի ներկայանում է հարցում անող կողմի դատական մարմիններին որպես վկա կամ փորձագետ, տուժող կամ հայցվոր, ապա նա այդ կողմի տարածքում չի կարող հետապնդվել, ձերբակալվել կամ կալանավորվել, այդ անձի ազատությունը չի կարող սահմանափակվել այն հանցագործության կապակցությամբ, որը հանդիսանում է այն դատավարության օբյեկտը, որի համար անձը կանչվել է դատարան: Այդ անձը չի կարող հետապնդվել, ձերբակալվել, կալանվել, նրա ազատությունը չի կարող սահմանափակվել նաև մինչև հարցվող կողմի տարածքից մեկնելը կատարված որևէ այլ հանցագործության համար, այդ դատավարության ընթացքում նրա տված ցուցմունքների համար:
2. Վերոհիշյալ անձինք այլևս չեն համարվում անձեռնմխելի, եթե, ունենալով հնարավորություն հեռանալ հարցում անող կողմի տարածքից քսան օրվա ընթացքում /սկսած այն օրվանից, երբ դատական մարմինները նրանց տեղեկացրել են, որ իրենց ներկայությունը այլևս անհրաժեշտ չէ/, այնուամենայնիվ մնում են այդ տարածքում կամ այնտեղից հեռանալուց հետո վերադառնում են այնտեղ: Նշված ժամանակահատվածի հաշվարկումը իր մեջ չի ներառում այն ժամանակը, որի ընթացքում վերոհիշյալ անձինք հարցում անող կողմի տարածքից հեռանալու հնարավորություն չեն ունեցել իրենցից անկախ պատճառներով:
3. Վերոհիշյալ անձանց ճանապարհածախսը և տեղավորման հետ կապված ծախսերը կրում է հարցում անող կողմը: Այդ ծախսերը կարող են իրավասու մարմինների խնդրանքով վճարվել նախօրոք: Բացակայության օրերի համար աշխատավարձերի վճարումը կատարում է հարցվող կողմը:
Գլուխ V
Դատական որոշումների և միջնորդ դատարանների որոշումների ճանաչումն ու կատարումը
ՀՈԴՎԱԾ 17
Դատական որոշումները և միջնորդ դատարանների որոշումները ճանաչելու և
կատարելու պարտավորությունը
Յուրաքանչյուր կողմ պարտավորվում է իր տարածքում ճանաչել և կատարել հետևյալ որոշումները, որոնք ընդունվել են մյուս կողմի տարածքում և հայտարարվել են կատարման ենթակա այդ կողմի օրենսդրությանը համապատասխան.
ա) քաղաքացիական գործերով դատական որոշումները,
բ) քրեական գործերով որոշումները` վնասի հատուցման պահանջից բխող մասով,
գ) դատական կարգավորման ենթակա քաղաքացիական գործերով կողմերի համաձայնությունը` հաստատված դատարանի կողմից,
դ) միջնորդ դատարանի որոշումները:
ՀՈԴՎԱԾ 18
Ժամկետներ և պայմաններ
1. Նախորդ հոդվածում նշված դատական որոշումները այն Պայմանավորվող կողմի տարածքում, որտեղ դրանք պետք է ճանաչվեն և կատարվեն, ճանաչվելու և կատարվելու են հետևյալ պայմաններով.
ա) եթե այն կողմի օրենսդրությանը համապատասխան, որի տարածքում դատական որոշումը պետք է ճանաչվի կամ կատարվի, մյուս Կողմի դատական մարմինը գործը վարելու բացառիկ իրավասություն ունի,
բ) եթե դատական որոշման ճանաչումը կամ կատարումը չի խախտի այն կողմի օրենսդրության հիմնարար սկզբունքները և հասարակական կարգը, որի տարածքում այն պետք է ճանաչվի կամ կատարվի,
գ) եթե կայացված որոշման արդյունքով /res judicata/ բացակայում է դատավարության միևնույն կողմերի միջև, միևնույն գործի վերաբերյալ այն կողմի դատական մարմնի նախկինում ընդունած որոշումը, որի տարածքում որոշումը պետք է ճանաչվի կամ կատարվի,
դ) եթե գործը չշահած կողմը չի ներկայացել իրավասու դատական մարմիններին` չնայած այն հանգամանքին, որ պատշաճ կերպով ծանուցվել է դատարան ներկայանալու համար` այն կողմի ընդունված ընթացակարգին համապատասխան, որի տարածքում որոշում է ընդունվել հօգուտ դատավարությանը ներկա կողմի:
2. Քաղաքացիական գործերով դատական որոշումները և միջնորդ դատարանների որոշումները պետք է ճանաչվեն և կատարվեն այն կողմի տարածքում, որտեղ իրականացվում է ճանաչումը կամ կատարումը` պայմանով, որ դրանք չհակասեն այդ կողմի բարքերին /bonos mores/ կամ հասարակական կարգին:
ՀՈԴՎԱԾ 19
Ընթացակարգ
1. Որոշման ճանաչման կամ կատարման մասին խնդրանքը պետք է ներկայացվի այն Պայմանավորվող կողմի կենտրոնական մարմնին, որի տարածքում իրականացվելու է դրա ճանաչումը կամ կատարումը այն Պայմանավորվող կողմի կենտրոնական մարմնի կողմից, որի դատարանը ընդունել է այդ որոշումը: Որոշման ճանաչման կամ կատարման խնդրանքը կարող է շահագրգիռ կողմից անմիջականորեն ներկայացվել այն կողմի իրավասու դատական մարմնին, որի տարածքում իրականացվելու է ճանաչումը կամ կատարումը:
2. Խնդրանքը պետք է ուղեկցվի.
ա) դատավճռի կամ դատական որոշման վավերացված պատճենով, ինչպես նաև այնպիսի փաստաթղթով, որով հավաստվի այդ որոշման ամբողջովին կամ մասամբ կատարման ենթակա լինելը, եթե այդ տեղեկությունը չի պարունակվում բուն որոշման մեջ,
բ) այն հանգամանքը հավաստող փաստաթղթով, որ գործը չշահած և դատարան չներկայացած կողմը դատարան ներկայանալու համար պատշաճ կերպով ծանուցվել է այն կողմի օրենսդրությանը համապատասխան, որի տարածքում ընդունվել է որոշումը,
գ) վերոհիշյալ ենթակետերում նշված փաստաթղթերի թարգմանությամբ, ինչպես նաև խնդրանքի թարգմանությամբ, եթե այդ խնդրանքը կազմված չի եղել այն կողմի լեզվով, որի տարածքում որոշումը ճանաչվելու կամ կատարվելու է:
3. Պաշտոնական պատճենը տրվում է այն կողմի իրավասու մարմնի կողմից, որի տարածքում կատարվելու է որոշումը` այդ կողմի օրենսդրությամբ սահմանված ընթացակարգին համապատասխան:
ՀՈԴՎԱԾ 20
Վերանայման կարգը
Դատական մարմինը, որը ստանում է որոշման ճանաչման կամ կատարման խնդրանքը, միայն կստուգի սույն Համաձայնագրի 18 հոդվածում նախատեսված պայմանների առկայությունը: Եթե այդ պայմանները պահպանված են, ապա այդ մարմինը կընդունի համապատասխան որոշում:
ՀՈԴՎԱԾ 21
Կիրառվող օրենսդրությունը
Այն կողմի մարմինները, որի տարածքում պետք է կատարվի որոշումը, կկատարեն այն այդ կողմի օրենսդրությանը համապատասխան:
ՀՈԴՎԱԾ 22
Անձի կարգավիճակը
1. Կատարման ենթակա դատական որոշումները, որոնք ընդունել է կողմը իր քաղաքացիների անձնական կարգավիճակի վերաբերյալ, մյուս կողմի տարածքում ճանաչվում և կիրառվում են առանց որևէ ճանաչման ընթացակարգի:
2. Տարաձայնության դեպքում կկիրառվի սույն Համաձայնագրի 17-21 հոդվածներում սահմանված ճանաչման ընթացակարգը:
ՀՈԴՎԱԾ 23
Փողի կամ իրեղեն ապացույցների փոխանցումը
Դատավճիռների, միջնորդ դատարանի և դատական որոշումների կատարմանը վերաբերող դրույթների կիրառումը իրականացվում է առանց խախտելու այդ դատավճիռների, միջնորդ դատարանի և դատական որոշումների կատարումից հետո ձեռք բերված փողի և իրեղեն ապացույցների փոխանցմանը վերաբերող կողմերի օրենսդրությունը:
Գլուխ VI
Հանձնում
ՀՈԴՎԱԾ 24
Հանձնման պայմանները
1. Յուրաքանչյուր կողմ համաձայնվում է, սույն Համաձայնագրի դրույթներին և իր ազգային օրենսդրության ընթացակարգերին համապատասխան, իրականացնել ցանկացած անձի հանձնումը, որը գտնվում է կողմերից մեկի տարածքում, և որի դեմ քրեական մեղադրանք է հարուցված, կամ որի նկատմամբ իրականացվելու է դատավճիռը:
2. Հարուցված քրեական մեղադրանքի դեպքում հանձնումը պետք է իրականացվի միայն այն հանցագործության դեպքում, որը երկու կողմերի օրենսդրությամբ էլ պատժվում է ազատազրկմամբ մեկ տարուց ավելի ժամկետով: Եթե հարցում անող կողմի դատարանները կայացնում են վճիռ բանտարկելու, այլ կերպով ազատազրկելու կամ այլ միջոցներ ձեռնարկելու մասին, ապա հանձնումը իրականացվում է միայն այն դեպքում, եթե նման վճռի տևողությունը առնվազն վեց ամիս է:
3. Եթե հանձնման խնդրանքը կապված է մի շարք հանցագործությունների հետ, որոնցից յուրաքանչյուրը երկու կողմերի օրենսդրությամբ էլ պատժելի է, բայց որոնցից մի քանիսի նկատմամբ չի տարածվում վճռի տևողության վերաբերյալ պահանջը, ապա հարցվող կողմը կարող է հանձնում իրականացնել նաև այդ հանցագործությունների համար:
ՀՈԴՎԱԾ 25
Հանձնման մերժումը
1. Հանձնում չի կատարվի, եթե.
ա) այն անձինք, որոնց հանձնումը խնդրում են, հանցագործությունը կատարելու պահին հարցվող կողմի քաղաքացիներ են: Այդ դեպքում այդ կողմը, հարցում անող կողմի խնդրանքով և իր իրավասության սահմաններում, գործը կուղարկի իր իրավասու մարմիններին` այն վարելու համար: Այդ նպատակով հանցագործության վերաբերյալ ամբողջ նյութը, փաստաթղթերը և իրեղեն ապացույցները պետք է ուղարկվեն հարցվող կողմին,
բ) անձինք հարցվող կողմի տարածքում ապաստանի իրավունք են ձեռք բերել,
գ) այն հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, հարցվող կողմը դիտում է որպես քաղաքական հանցագործություն կամ որպես քաղաքական հանցագործության հետ կապված,
դ) հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, հանցագործություն է համարվում զինվորական օրենքներով, բայց ոչ ընդհանուր քրեական օրենսդրությամբ,
ե) այն անձի նկատմամբ, որի համար հանձնում են խնդրում, հարցվող կողմի տարածքում վերջնականապես արդարացվել կամ մեղավոր է ճանաչվել նույն կամ որևէ այլ հանցագործության համար, որը համարժեք է այն հանցագործությանը, որի համար հանձնում են խնդրում,
զ) հանցագործության պատժելիությունը վերացել է, կամ դատավճռի վաղեմության ժամկետը լրացել է` յուրաքանչյուր կողմի օրենսդրությանը համապատասխան,
է) դատավճիռը այն անձի նկատմամբ, որի հանձնումը խնդրում են, ենթակա չէ կատարման համաներում շնորհելու պատճառով,
ը) հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, կատարվել է հարցում անող կողմի տարածքից դուրս, և հարցվող կողմի օրենսդրությունը թույլ չի տալիս դատական կարգով հետապնդել այդպիսի հանցագործության համար, որը օտարերկրյա քաղաքացու կողմից կատարվել է իր տարածքից դուրս,
թ) հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, ամբողջովին կամ մասամբ կատարվել է հարցվող կողմի տարածքում,
ժ) հարցվող կողմը դատական կարգով հետապնդում է նույն անձին այն նույն հանցագործության համար, որի համար հանձնում են խնդրում, կամ հարցվող կողմի իրավասու մարմինները որոշել են դատական կարգով չհետապնդել կամ հետապնդումը դադարեցնել, եթե դա հարուցվել է նմանատիպ հանցագործությունների կապակցությամբ,
ժա) երկու կողմերի օրենսդրության համաձայն` այն հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, համարվում է հանցագործություն, որի համար դատական հետապնդումը կարող է հարուցվել միայն մեղադրական ակտով, սակայն հարցում անող կողմի իրավասու մարմինների կողմից այդպիսի մեղադրական ակտ չի կազմվել,
ժբ) այն անձը, որի համար հանձնում են խնդրում, դատական կարգով հետապնդվել է երրորդ կողմի կողմից` այն նույն հանցագործության կամ հանցագործությունների համար, ինչ որ հարցվող կողմի կողմից, և
1) արդարացվել է,
2) դատավճռի կատարումը դադարեցվել է, կամ
3) անձի նկատմամբ կայացված դատավճիռը ամբողջությամբ կատարվել է, կամ նրան շնորհվել է համաներում կամ ներում` կապված ամբողջովին կամ մասամբ չկատարված վճռի հետ:
2. Եթե հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, հարցում անող կողմի կողմից պատժվում է մահապատժով, որը նախատեսված չէ հարցվող կողմի օրենսդրությամբ, ապա հանձնումը կարող է տեղի ունենալ միայն այն դեպքում, եթե հարցում անող կողմը տրամադրի հարցվող կողմի կողմից բավարար համարվող երաշխիքներ այն մասին, որ մահապատիժը ի կատար չի ածվի:
ՀՈԴՎԱԾ 26
Հանձնման հետաձգումը
1. Հանձնումը կարող է հետաձգվել, եթե հանձնման ենթակա անձը դատական կարգով հետապնդման է ենթարկվել, կամ հարցվող կողմի դատական մարմնի կողմից կայացված վճռի կատարումը չի ավարտվել:
Հետաձգման դեպքում հանձնում չի կարող կատարվել մինչև դատավարության ավարտը, իսկ այն գործերով, որոնցով արդեն կայացվել է դատավճիռ` վճիռը կատարելուց հետո:
2. Այն դեպքում, երբ հանձնման հետաձգման պատճառ կարող են հանդիսանալ դատավճռի կատարման վաղեմության ժամկետի լրանալը կամ փաստերի բացահայտման հետ կապված դժվարությունները, ժամանակավոր հանձնումը կարող է տեղի ունենալ այն պայմանով, որ հանձնման ենթակա անձը վերադարձվի հարցում անող կողմի տարածքում իրականացվող ընթացակարգի ավարտից հետո:
ՀՈԴՎԱԾ 27
Հանձնման հատուկ պատճառ
1. Սույն Համաձայնագրի համաձայն` հանձնման ենթակա անձը հարցում անող կողմի տարածքում դատական կարգով չի հետապնդվի, կալանավորվի, դատապարտվի կամ պատժվի այլ հանցագործության համար, քան այն հանցագործությունն է, որի համար կատարվել է հանձնումը, բացառությամբ հետևյալ դեպքերի.
ա) երբ դրա համար կա հարցվող կողմի նախնական համաձայնությունը,
բ) երբ թեև հանձնման ենթակա անձը հնարավորություն է ունեցել հեռանալու հարցում անող կողմի տարածքից, սակայն այդ չի արել ազատվելուց հետո երեսուն օրվա ընթացքում, կամ եթե նա այնտեղից մեկնելուց հետո վերադարձել է: Այդ ժամանակահատվածը չի ներառում այն ժամանակը, որի ընթացքում հանձնման ենթակա անձը ի վիճակի չի եղել հեռանալու հարցում անող կողմի տարածքից իրենից անկախ պատճառներով:
2. Եթե հանցագործության որակումը փոփոխվել է գործի վարույթի ընթացքում, հանձնման ենթակա անձը դատական կարգով կհետապնդվի, կամ նրա նկատմամբ դատավարություն կսկսվի միայն այնքանով, որքանով վերոհիշյալ հանցագործության հետ կապված ապացույցները թույլ կտան հանձնում իրականացնել:
3. Սույն Համաձայնագրի համաձայն հանձնված անձը առանց հարցվող կողմի համաձայնության չի կարող հանձնվել երրորդ պետության այն հանցագործությունների համար, որոնք կատարվել են հանձնելուց առաջ, բացառությամբ սույն հոդվածի 1-ին կետի բ) ենթակետում նշված դեպքերի:
ՀՈԴՎԱԾ 28
Հանձնման վերաբերյալ դիմումի ձևը
1. Հանձնման մասին դիմումը պետք է կազմված լինի գրավոր և ուղեկցվի հետևյալ հիմնավորող փաստաթղթերով.
ա) կատարման ենթակա որոշման, կալանքի սանկցիայի կամ նույն ուժն ունեցող որևէ այլ փաստաթղթի բնօրինակով կամ վավերացված պատճենով` ընդունված հարցում անող կողմից` նրա օրենսդրությանը համապատասխան,
բ) այն փաստերի մասին տվյալներով, որոնց համար հանձնում են խնդրում: Հնարավորին չափ ճշգրիտ պետք է նշվեն հանցագործության կատարման վայրը և ժամանակը, դրա իրավական որակումը, պետք է ներկայացվեն այդ հանցագործության համար կիրառելի իրավական դրույթների տեքստերը, ինչպես նաև վճռի չկատարված մասի վերաբերյալ տվյալները,
գ) հանձնման ենթակա անձի ինքնության, բնակության վայրի և քաղաքացիության վերաբերյալ ճշգրիտ տվյալները:
2. Եթե հարցում անող կողմից ուղարկված տեղեկությունը բավարար չէ հարցվող կողմին հանձնման մասին որոշում ընդունելու համար վերոհիշյալ պայմաններով, ապա վերջինս կարող է անհրաժեշտ լրացուցիչ տեղեկություն խնդրել: Մյուս կողմը այդ խնդրանքին պետք է պատասխանի երկու ամսվա ընթացքում: Այդ ժամանակահատվածը կարող է երկարացվել ևս քսան օրով` հիմնավոր պատճառներից ելնելով:
Եթե հարցում անող կողմը նշված ժամանակամիջոցում պահանջվող լրացուցիչ տեղեկությունը չի ներկայացնում, ապա հարցվող կողմը կարող է ազատել ձերբակալված անձին:
ՀՈԴՎԱԾ 29
Հանձնման նպատակով ձերբակալման կարգը
Հանձնման ընթացակարգային պայմանների պահպանման դեպքում հանձնման խնդրանքը ստանալուն պես հարցվող կողմը պարտավորվում է կարգադրել համապատասխան անձին ձերբակալել, եթե այդ հանձնումը, համաձայն այդ կողմի ազգային օրենսդրության, չի կարող իրականացվել սույն Համաձայնագրի հիման վրա:
ՀՈԴՎԱԾ 30
Ժամանակավոր կալանավորումը
1. Անհետաձգելի դեպքում հարցում անող կողմի իրավասու մարմինները կարող են խնդրել հանձնման ենթակա անձի ժամանակավոր կալանավորումը: Ժամանակավոր կալանավորման խնդրանքում պետք է նշվի 28 հոդվածի 1-ին կետի ա) ենթակետով նախատեսված փաստաթղթերից որևէ մեկի առկայության մասին, ինչպես նաև նշվի այն հետևանքի մասին, որը կբխի հանձնման մասին խնդրանքից: Խնդրանքում պետք է նշվի այն հանցագործությունը, որի համար հանձնում են խնդրում, հանցագործության կատարման վայրը և ժամանակը, հնարավորության սահմաններում` նշված անձի նկարագրությունը:
2. Ժամանակավոր կալանավորման խնդրանքը անմիջականորեն կուղարկվի հարցվող կողմի իրավասու մարմիններին` փոստով կամ հեռագրով, Ինտերպոլի կամ գրավոր հաղորդակցության որևէ այլ միջոցով: Հարցում անող մարմինը անհապաղ կտեղեկացվի այն միջոցառումների մասին, որոնք ձեռնարկվել են խնդրանքի կապակցությամբ:
3. Ժամանակավոր կալանավորումը կարող է դադարեցվել, եթե հարցվող կողմը հանձնման մասին խնդրանքը և 28 հոդվածում նշված փաստաթղթերը չի ստացել կալանավորումից հետո երեսուն օրվա ընթացքում: Այդ ժամանակահատվածը հարցում անող կողմի խնդրանքով կարող է երկարացվել ևս քսան օրով: Սակայն ժամանակավոր ազատումը հնարավոր է իրականացնել ցանկացած ժամանակ` պայմանով, որ ապահովվեն ազգային օրենսդրությամբ սահմանված բոլոր համապատասխան միջոցառումները, որպեսզի այդ անձը չհեռանա երկրից:
4. Ազատումը չի խոչընդոտի հետագա կալանավորմանը և հանձնմանը, եթե հանձնման մասին խնդրանքը ստացվել է:
ՀՈԴՎԱԾ 31
Հանձնման մասին որոշման կատարումը
1. Հարցվող կողմը հարցում անող կողմին կուղարկի հանձնման մասին իր որոշումը: Դատական մարմնի կողմից ամբողջովին կամ մասամբ մերժման դեպքում հարցում անող կողմին կհայտնվի այն պատճառը, որի հիման վրա հանձնումը չի կատարվել: Համաձայնության դեպքում հարցում անող կողմը պետք է տեղեկացվի համապատասխան անձի հանձնման վայրի և ժամանակի մասին, ինչպես նաև հանձնման նպատակով նրա կալանքի տևողության մասին:
2. 3-րդ կետի դրույթների համաձայն` եթե համապատասխան անձը չի հանձնվել նշված ժամկետում և վայրում, նա կարող է ազատվել նշված ժամկետից հետո տասնհինգ օրվա ընթացքում: Այդ դեպքում, եթե հետագայում հանձնման խնդրանք է ստացվում, ապա այն պետք է մերժվի:
3. Անհաղթահարելի ուժի (force majeure) դեպքում, որը խոչընդոտում է համապատասխան անձի հանձնմանը կամ ընդունմանը, շահագրգիռ Կողմը դրա մասին պետք է ծանուցի մյուս կողմին: Այդ դեպքում երկու կողմերը պետք է համաձայնվեն հանձնման նոր ժամկետի վերաբերյալ, և հետագայում կկիրառվեն սույն հոդվածի 2-րդ կետի դրույթները:
ՀՈԴՎԱԾ 32
Հանձնման բազմակի կիրառումը
Այն դեպքում, երբ միևնույն անձի վերաբերյալ հանձնման մասին խնդրանքները ներկայացվել են մեկից ավելի պետությունների կողմից, միևնույն կամ տարբեր հանցագործությունների համար, հարցվող կողմն ինքը պետք է որոշի, թե վերոհիշյալ պետություններից որին հանձնի այդ անձին:
ՀՈԴՎԱԾ 33
Վերահանձնում
Եթե հանձնման ենթակա անձը խուսափում է դատական կարգով հետապնդումից, դատարան ներկայանալուց կամ իր նկատմամբ դատավճռին ենթարկվելուց, և եթե նա վերադառնում է հարցում անող կողմի տարածք, ապա նա կարող է վերահանձնվել:
Այդ դեպքում պարտադիր չէ ներկայացնել 28 հոդվածով նախատեսված հիմնավորող փաստաթղթերը:
ՀՈԴՎԱԾ 34
Ապացույցների հանձնումը
1. Հարցում անող կողմի խնդրանքով հարցվող կողմն իր օրենսդրությամբ նախատեսված շրջանակներում առգրավում և հանձնում է ցանկացած առարկա, որը.
ա) կարող է ծառայել իբրև ապացույց,
բ) ձեռք է բերվել հանցագործության հետևանքով և ձերբակալման պահին գտնվել է համապատասխան անձի մոտ:
2. Սույն հոդվածի 1-ին կետով նախատեսված առարկաների հանձնումը պետք է կատարվի դրանք ձեռք բերելուն պես: Նման հանձնումը պետք է կատարվի նաև այն դեպքում, եթե հնարավոր չէ իրականացնել համապատասխան անձի հանձնումը նրա մահվան կամ փախուստի պատճառով:
3. Երբ նշված առարկաները առգրավման կամ բռնագրավման ենթակա են համարվում հարցում անող կողմի տարածքում, այդ կողմը կարող է ընթացող քրեական դատավարության նպատակով այդ առարկաները ժամանակավորապես պահել կամ հանձնել` պայմանով, որ դրանք վերադարձվեն:
4. Նշված առարկաների նկատմամբ հարցվող կողմի կամ երրորդ կողմերի իրավունքները կմնան անձեռնմխելի:
Եթե կան այդպիսի իրավունքներ, նշված առարկաները անվճար կվերադարձվեն հարցվող կողմին դատավարության ավարտից հետո հնարավորին չափ շուտ:
ՀՈԴՎԱԾ 35
Տարանցում
1. Յուրաքանչյուր կողմ, մյուս կողմի խնդրանքով, կարող է թույլ տալ երրորդ պետության կողմից հանձնման ենթակա անձանց իր տարածքով տարանցմամբ փոխադրումը դեպի այդ մյուս կողմի տարածք: Տարանցմամբ փոխադրման խնդրանքը կուղարկվի այն նույն կանոնների համաձայն, ինչ որ հանձնման խնդրանքը:
2. Օդային փոխադրման դեպքում պետք է կիրառվեն հետևյալ դրույթները.
ա) երբ վայրէջք նախատեսված չէ, հարցում անող կողմը այն Կողմին, որի տարածքի վրայով թռիչք է կատարում, տեղեկացնում և հավաստում է սույն Համաձայնագրի 28 հոդվածում նշված հիմնավորող փաստաթղթերից մի քանիսի առկայությունը: Պատահական վայրէջքի դեպքում վերոհիշյալ ծանուցումը կիրառվում է ժամանակավոր կալանավորման խնդրանքի համար` համաձայն սույն Համաձայնագրի 30 հոդվածի, երբ հարցում անող կողմը ներկայացնում է տարանցիկ փոխադրման պաշտոնական խնդրանք,
բ) վայրէջք կատարելու դեպքում հարցում անող կողմը ներկայացնում է տարանցիկ փոխադրման պաշտոնական խնդրանք:
ՀՈԴՎԱԾ 36
Ծախսեր
Հանձնման ծախսերը կրում է այն կողմը, որի տարածքում այդ ծախսերը առաջանում են: Տարանցիկ փոխադրման ծախսերը կրում է հարցում անող կողմը:
ՀՈԴՎԱԾ 37
Արդյունքների մասին հայտնելը
Կողմերը միմյանց կտեղեկացնեն հանձնված անձանց նկատմամբ դատական հետապնդման արդյունքների մասին:
Եթե այդ անձանց նկատմամբ որոշակի վճիռ է կայացվել, ապա դրա պատճենը պետք է ուղարկվի մյուս կողմին:
ՀՈԴՎԱԾ 38
Տեղեկության փոխանակումը
Յուրաքանչյուր կողմ մյուս կողմին կփոխանցի ցանկացած տեղեկություն իր դատական մարմինների կողմից մյուս կողմի քաղաքացիների նկատմամբ կայացրած վճիռների վերաբերյալ:
Յուրաքանչյուր կողմի իրավասու մարմինների խնդրանքով այն անձանց վերաբերյալ քրեական գործով դատվածության մասին տեղեկությունը, որոնք դատական կարգով հետապնդվել են, կամ որոնց նկատմամբ դատավարություն է սկսվել մի կողմի տարածքում, անվճար կուղարկվի մյուս կողմին:
Միևնույն ժամանակ, դատապարտված անձանց առկա մատնահետքերը կփոխանցվեն համապատասխան կողմի իրավասու մարմնի նախնական համաձայնության հետ միասին:
Գլուխ VII
Եզրափակիչ դրույթներ
ՀՈԴՎԱԾ 39
Համաձայնագրի ուժի մեջ մտնելը, տևողությունը և դադարեցումը
1. Սույն Համաձայնագիրը ենթակա է վավերացման: Այն ուժի մեջ կմտնի Պայմանավորվող կողմերից մեկի` անհրաժեշտ ներքին իրավական ընթացակարգերի ավարտի մասին մյուս կողմից վերջին ծանուցումը ստանալուց հետո երեսուներորդ օրը:
2. Սույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ կմնա անորոշ ժամանակով և կարող է դադարեցվել Պայմանավորվող կողմերից յուրաքանչյուրի կողմից:
Սույն Համաձայնագրի գործողությունը կդադարի մյուս կողմից դադարեցման մասին ծանուցումը ստանալուց վեց ամիս հետո:
Կատարված է Աթենք քաղաքում 2000 թվականի նոյեմբերի 21-ին, երկու բնօրինակով, յուրաքանչյուրը` հայերեն, հունարեն և անգլերեն, բոլոր տեքստերը հավասարազոր են:
Մեկնաբանության ժամանակ որևէ տարաձայնություն առաջանալու դեպքում նախապատվությունը կտրվի անգլերեն տեքստին:
Համաձայնագիրն ուժի մեջ է մտել 2002 թվականի հուլիսի 21-ից:
ՀՀԱԳՆՊՏ 2002/ 7(7), 16.12.02, Անգլերեն բաժին, հոդ. 10
CONVENTION
Between the Republic of Armenia and the Hellenic Republic
on judicial assistance in civil, family and criminal matters
The Republic of Armenia and the Hellenic Republic, hereinafter referred to as «the Contracting Parties»;
Having in mind the close ties between their two countries and wishing to strengthen their cooperation by establishing an effective collaboration in the field of judicial relations.
Have decided on the following:
Chapter I
General Provisions
Article 1
Definitions
1. Within the meaning of the present Convention:
a) the term «civil matters» concerns all matters of civil law including
commercial and family law as well as matters related to personal
status in accordance with the legislation of each State;
b) the term «judicial authority» or «court» indicates any authority
which is competent to address and adjudicate on civil, family and
criminal matters in accordance with the legislation of each State.
Article 2
Legal Protection
1. The nationals of each Party enjoy in the territory of the other Party the same treatment concerning judicial matters as the nationals of that Party. To this end, they may address themselves freely to the courts and other judicial authorities of the other Party and appear before them under the same terms and conditions as the nationals of that Party.
2. The provisions of this Convention are also applicable to the legal entities constituted in accordance with the legislation of the Party in the territory of which their seat is located.
Article 3
Release from the payment of a guarantee
No payment of any guarantee or deposit under any form whatsoever may be imposed on the nationals of each Party appearing before the judicial authorities of the other Party for the sole reason of being non nationals or not having their permanent residence or domicile in the territory of that Party.
Article 4
Communication Procedure
For the purpose of this Convention and unless otherwise provided, the judicial authorities of the two Parties communicate between themselves through their central authorities: For the Hellenic Republic the Ministry of Justice for both civil and criminal matters and for the Republic of Armenia the Ministry of Justice for civil and family matters, the Minister of Justice for issues relevant to the extradition of convicted persons and the General Prosecutor for criminal matters. Communication through diplomatic channels is not excluded.
Within the framework of this Convention the judicial authorities of the Parties may communicate between themselves directly, with simultaneous notification to the central authorities.
Article 5
Communication language
The letters rogatory as well as the documents related thereto shall be drawn up in the language of the requesting Party and accompanied by a certified translation in the language of the requested Party or in English. In case of any dispute concerning the translation, the English text will prevail.
Article 6
Exchange of information
The Parties will provide, upon request, information concerning the implementation of the present Convention as well as the existing legislation in their respective countries.
Chapter II
Obligation of judicial assistance
Article 7
Scope of judicial assistance
Judicial assistance is provided through the execution of specific judicial acts, in particular through the transmission of documents, search, seizure and delivery of evidence, expertise, interrogation of accused persons, examination of litigants, witnesses and experts.
Article 8
Transmission of documents
The Parties may transmit directly through diplomatic channels any judicial or extrajudicial acts to their nationals provided that the persons concerned consent to such transmission.
Article 9
Content of the request
The letter rogatory shall include the following:
a) the requested and the requesting authority;
b) the subject and the reasons for the request;
c) to the extent possible, the home address, identity, nationality,
profession, residence or domicile of the person concerned or, in
regarding legal entities, their title and seat;
d) the name and address of the representative, if any, of the persons
referred to in point c;
e) the elements required in connection with the subject of the request,
the circumstances justifying the provision of evidence and, as the
case may be the questions to be asked to witnesses or experts;
f) furthermore, as far as letters rogatory for criminal matters are
concerned, the charges brought against the person concerned as well
as a brief and clear description of the facts of the case;
g) The letter rogatory shall be signed and sealed by the competent
authorities.
Article 10
Transmission and handling of the documents
1. The requested judicial authority will transmit the documents in accordance with the existing legislation in this contracting Party, provided that they are accompanied by a certified translation pursuant to article 5 of the present Convention.
2. If the address of the person summoned as witness or of the person to be served with a document is insufficiently indicated or inaccurate, the requested authority shall verify such address if possible.
3. If the requested authority is not competent for the execution of the request, it will transmit it to the competent authority and will inform the requesting authority of such transmission.
Article 11
Execution of request
1. For the purposes of executing letters rogatory, the requested authority will apply the relevant legislation in force in this contracting Party. It may, nonetheless, upon a request of the requesting state to this effect, apply the relevant provisions in force in this state, provided that they are not contrary to the legislation of the requested state and provided that the request contains the text of the provision in force in the requesting state.
2. Upon a request made by the requesting authority, the requested authority will inform the former in due time of the place and date of execution of the letters rogatory, unless there may be a high risk of losing evidence due to such delay.
3. The receipt of transmission of the documents will be drawn up in accordance with the legislation of the requested state.
4. If the request has not been satisfied, the requested authority will notify to the requesting state the reasons thereof and may request additional elements to be sent in due course.
Article 12
Expenses
1. The expenses necessary for the execution of letters rogatory will not be paid by the Parties, except as regards the fees of experts and any other expenses necessary for the execution of an expertise or for the transfer of prisoners.
2. The amount and nature of expenses will be notified to the requesting authority.
Article 13
Refusal of judicial assistance
1. Judicial assistance may not be granted if:
a) the requested Party considers that the execution of the request
could be prejudicial to its sovereignty, security, public order or
to other essential interests of the state;
b) the request, as far as criminal cases are concerned, relates to:
(i) military offences;
(ii) offences which are considered by the requested State to be
political offences or related to political offences.
2. In criminal cases, when the requested judicial assistance concerns the execution of letters rogatory for the purpose of search or seizure, the offence referred to in the letters rogatory must be punishable in accordance with the law of both Parties.
Chapter III
Free judicial assistance, tax exemptions
and reductions
Article 14
Release from the payment of duties
The nationals of each contracting Party shall be released from any payment of judicial or other duties or expenses. They shall enjoy judicial assistance under the same terms and conditions and to the same extent as the nationals of the other contracting Party.
Article 15
Documentation on privileges
1. Privileges shall be granted on the basis of a document of personal, family and property status of the person applying for such privileges. The documents shall be issued by the competent authority of the contracting Party in the territory of which the applicant has residence or domicile.
2. If the applicant has no residence or domicile in the territory of the contracting Party, submission of the document issued by the appropriate diplomatic mission or consular post of the contracting Party, whose citizenship he/she holds, shall be sufficient.
3. The judicial authority from which such judicial assistance is requested shall decide in accordance with the national legislation and may request additional information from the other contracting Party of which the interested person is a national.
Chapter IV
Protection and expenses of witnesses and experts
Article 16
Immunity and expenses
1. If, following a summons, a person of any nationality appears before the judicial authorities of the requesting Party as a witness or expert, victim or plaintiff, he/she may not, in the territory of that Party, be prosecuted or arrested or detained or be subject to restriction of his/her personal freedom in connection with an offence which is the object of the trial for which he/she has been summoned or for any other offence committed before his/her departure from the territory of the requested Party, or for his/her testimony in such trial.
2. The immunity provided will cease if the above mentioned persons, while having the opportunity to leave the territory of the requesting Party within twenty (20) consecutive days from the date when the judicial authorities advised him/her that his/her presence was no longer necessary, stay in such territory or return to it after having departed therefrom. The calculation of this period does not include the time during which the above mentioned persons were not in a position to leave the territory of the requesting Party due to reasons beyond his/her will.
3. Travel and accommodation expenses for the above mentioned persons are borne by the requesting Party. Such expenses may be paid in advance upon request by the competent authorities. Salaries payable for the days of absence are borne by the requested Party.
Chapter V
Recognition and Enforcement of Judicial
Decisions and Arbitration Awards
Article 17
Duty to recognize and enforce judicial decisions
and arbitration awards
Each Party shall undertake the obligation to recognize and enforce in its territory the following decisions which have been issued in the territory of the other Party and have been declared enforceable in accordance with the legislation of that Party:
a) judicial decisions in civil matters;
b) decisions in criminal matters as far as claims for damages are
concerned;
c) judicial settlements being agreements of the parties approved by the
court in civil matters;
d) arbitration awards.
Article 18
Terms and conditions
1. The judicial decisions referred to in the preceding article shall be recognized and enforced in the territory of the Party in which recognition or enforcement is sought under the following conditions:
a) if, in accordance with the law of the Party in the territory of
which the judicial decision must be recognized or enforced, the
judicial authority of the other Party is exclusively competent to
judge the case;
b) if the recognition or enforcement of the judicial decision does not
prejudice the fundamental principles of the legislation or the
public order of the Party in the territory of which the recognition
or enforcement must be effected;
c) if no decision with res judicata effect has been previously issued
between the same litigants regarding the same case by a judicial
authority of the Party in the territory of which the decision must
be recognized or enforced;
d) in case of a default judgment if the loosing party failed to appear
before the competent judicial authorities although duly summoned
according to the procedure applicable for the party in the
territory of which the decision was issued.
2. Judicial settlements in civil matters and arbitration awards shall be recognized and enforced in the territory of the Party in which recognition or enforcement is sought provided they are not contrary to bonos mores or the public order of this Party.
Article 19
Procedure
1. The request for recognition or enforcement of a decision must be submitted by the Central Authority of the contracting Party, the court of which issued the decision, to the Central Authority of the contracting Party in the territory of which the recognition or enforcement is sought. The request for recognition or enforcement of a decision may be submitted directly by the interested party to the competent judicial authority of the Party in the territory of which the recognition or enforcement is sought.
2. The request shall be accompanied by:
a) a certified copy of the judicial decision or the judicial settlement as well as a certificate to the effect that such decision is fully or partially enforceable and definitive, if this information is not contained in the decision itself;
b) a certificate to the effect that the litigant who lost the case and failed to appear in court had been duly summoned in accordance with the law of the Party in the territory of which the decision was issued;
c) a translation of the documents referred to in the preceding paragraphs as well as a translation of the request, if such request has not been drawn up in the language of the Party in the territory of which the decision is to be recognized or enforced.
3.The official copy is granted by the competent authority of the Party in the territory of which the enforcement is to be effected in accordance with the procedure provided for by the law of that Party.
Article 20
Extent of review
The judicial authority which receives the request for recognition or enforcement of a decision will only verify the existence of the conditions provided for in Article 18. If these conditions are met, the authority will issue the relevant decision.
Article 21
Applicable law
The authorities of the Party in the territory of which the enforcement is to be effected shall proceed to such enforcement in accordance with the legislation of that Party.
Article 22
Personal status
1. The enforceable judicial decisions issued by a Party concerning the personal status of its nationals are recognized and are effective in the territory of the other Party without any recognition procedure.
2. In case of a dispute the procedure for recognition stated in articles 17- 21 above shall apply.
Article 23
Transfer of monies or goods
The application of the provisions relating to the enforcement of judicial decisions, arbitration awards and judicial settlements is without prejudice to the legislation of the Parties concerning the transfer of monies or goods acquired after enforcement.
Chapter VI
Extradition
Article 24
Prerequisites of extradition
1. Each Party agrees to extradite, in accordance with the provisions of the present Convention and the procedural rules of its national legislation, any person who is in the territory of one of the Parties and against whom criminal charges or the enforcement of a sentence is pending.
2. In case of criminal charges pending, extradition shall be granted only for an offence which, under the laws of both Parties, is punishable by imprisonment of more than one year. In case courts of the requesting Party have imposed a sentence of imprisonment or other freedom-depriving measure or safety measure, extradition shall be granted only if such sentence lasts at least six months.
3. If the request for extradition relates to a number of offences, each of which is punishable under the laws of both Parties but some of which do not meet the requirement concerning the duration of the sentence, the requested Party may grant extradition and for these offences.
Article 25
Refusal of extradition
1. Extradition shall not be granted when:
a) the persons for whom extradition is requested are, at the time of
the perpetration of the offence, nationals of the requested Party.
In such a case, that Party shall, at the request of the requesting
Party and to the extent that it is competent to do so, refer the
matter to its competent authorities for prosecution. For this
purpose, the files, documents and exhibits relating to the offence
shall be transmitted to the requested Party;
b) the persons have acquired the right of asylum in the territory of
the requested Party;
c) the offence for which extradition is sought is considered by the
requested Party as a political offence or as related to a political
offence;
d) the offence for which extradition is sought is an offence under
military law but not under the common criminal law;
e) the person for whom extradition is sought has been finally acquitted
or convicted in the requested Party for the same offence or one
which is equivalent to the offence for which extradition is sought;
f) the punishable character of the offence or the sentence have lapsed
due to prescription under the law of either Party;
g) the sentence against the person for whom the extradition is sought
is not enforceable due to amnesty granted to him/her;
h) the offence for which extradition is sought has been committed
outside the territory of the requesting Party and the law of the
requested Party does not allow the prosecution of such offence if
committed by a foreigner outside its territory;
i) the offence for which extradition is sought has been committed
wholly or partially in the territory of the requested Party;
j) the requested Party prosecutes the same person for the same offences
for which extradition is sought or the competent authorities of the
requested Party have decided not to prosecute or to terminate the
prosecution if already instituted for the same offences;
k) according to the law of both Parties, the offence for which
extradition is sought constitutes an offence for which prosecution
may be instituted only upon indictment, unless such an indictment
has been filed to the competent authorities of the requesting
State;
1) The person for whom extradition is sought has been prosecuted by a
third Party for the same offence or offences as in the requested
Party and
(i) has been acquitted; or
(ii) a sentence has been imposed for which a suspension of execution
has been granted; or
(iii) the sentence imposed on him/her has been fully served or
he/she has been granted amnesty or pardon in connection with
the whole or part of the sentence not served.
2. If the offence for which extradition is sought is punishable by the requesting Party by capital punishment which in not provided for by the law of the requested Party, extradition may be granted only if the requesting Party gives assurance, considered as sufficient by the requested Party, that such capital punishment will not be executed.
Article 26
Postponement of extradition
1. Extradition may be postponed if the person sought is being prosecuted or is to serve a sentence imposed by a judicial authority of the requested Party. In case of postponement, extradition may not be granted until after the conclusion of the trial or, in case that a sentence has been imposed, after the sentence has been served.
2. In case the postponement may cause the sentence to be barred due to prescription or cause great difficulties to the establishment of the facts, temporary extradition may be granted on condition that the person extradited will be returned after the termination of the procedure in the requesting Party.
Article 27
Specific cause of extradition
1. The person surrendered pursuant to the present Convention shall not be prosecuted, detained, sentenced or punished in the territory of the requesting Party for an offence other than that for which extradition was granted, except in the following cases:
a) when there is prior consent to that effect by the requested Party;
b) when, although the extradited person had the opportunity to leave
the territory of the requesting Party, he/she has not done so
within 30 days from his/her final release or if he/she returns to
it after having departed therefrom. This period does not include
the time during which the extradited person was not in a position
to leave the territory of the requesting Party due to reasons
beyond his/her will.
2. If the qualification of an offence has been modified during the procedure, the extradited person shall be prosecuted or stand trial only to the extent that the evidence provided for the amended offence allow the extradition.
3. A person who has been surrendered in accordance with the present Convention may not be surrendered to a third State for offences that took place prior to the surrender without the consent of the requested Party, except in the case specified in paragraph 1.B of the present Article.
Article 28
Form of the extradition request
1. The request for extradition shall be made in writing and shall be accompanied by the following supporting documents:
a) the original or a certified copy of the enforceable decision or the
warrant of arrest or any other document having the same force and
effect, issued by the requesting Party in accordance with the
legislation of such Party;
b) a statement of the facts for which extradition is sought. The place
and date where the offence was committed, its legal qualification,
the text of the legal provisions applicable thereto as well as the
part of the sentence that remains to be served shall be specified
as accurately as possible;
c) an accurate description of the identity, residence and nationality
of the person to be extradited.
2. If the information forwarded by the requesting Party is insufficient to allow the requested Party to decide on the extradition based on the above-mentioned conditions, the latter Party will ask for necessary additional information. The other Party shall reply to such request within two months. This period of time may be prolonged for twenty days on reasonable grounds.
If the requesting party does not submit the required additional information within the said period of time, the requested Party may release the arrested person.
Article 29
Order of arrest for extradition
Provided that the procedural conditions of extradition have been complied with, the requested Party, upon receipt of the request for the extradition, is obliged to order the arrest of the person sought, unless such extradition cannot take place in accordance with the national legislation of the Party pursuant to the present Convention.
Article 30
Provisional arrest
1. In case of urgency, the competent authorities of the requesting Party may request the provisional arrest of the person sought. The request for provisional arrest shall include a statement attesting to the existence of one of the documents referred to in Article 28, paragraph 1, subparagraph (a), as well as a statement to the effect that a request for extradition will follow. The request must include the offence for which extradition is sought, the time and place where the offence was committed and, to the extent possible, the description of the said person.
2. The request for provisional arrest will be forwarded directly to the competent authorities of the requested Party by post or telegram, through INTERPOL or in any other means of written communication. The requesting authority shall be immediately informed of the actions taken in connection with the request.
3. The provisional arrest may be terminated if the requested Party has not received the request for extradition and the documents referred in Article 28 within thirty (30) days after the arrest. This period may be prolonged for twenty (20) days upon a request of the requesting Party.
However, provisional release is possible at any time, provided that all appropriate measures according to the national legislation have been taken to ensure that the person will not leave the country.
4. The release does not preclude a subsequent arrest and extradition if the request for extradition has been received.
Article 31
Execution of the extradition decision
1. The requested Party shall forward to the requesting Party its decision concerning the extradition. In case of total or partial rejection by the judicial authority, the reason for which extradition has not been granted shall be communicated to the requesting Party. In case of acceptance, the requesting Party shall be informed of the place and date of surrender of the person sought as well as the duration of his/her detention on purpose of his/her extradition.
2. Subject to the provisions of paragraph 3, if the person sought is not surrendered at the specified time and place, he/she may be released within fifteen (15) days after the said date. In such case, if a request for extradition is made subsequently, it should be rejected.
3. In case of force majeure which impedes the surrender of such person, the interested Party will notify the other Party of the matter. The two Parties will agree on a new date for the surrender and the provisions of paragraph 2 of the present Article will then apply.
Article 32
Multiple application for extradition
In case requests for extradition are made by more than one States in relation to the same person for the same or different offences, the requested Party shall decide to which of such States the said person will be extradited.
Article 33
Re-extradition
If the extradited person evades prosecution or appearance in court or service of his/her sentence and if he/she returns to the territory of the requesting Party, he/she may be re-extradited.
In such case, it is not necessary to submit the supporting documents provided for in Article 28.
Article 34
Surrender of evidence
1. Upon request of the requesting Party, the requested Party shall seize and surrender, to the extent permitted under its law, any article which:
a) may serve as evidence;
b) was acquired as a result of the offence and was found, at the time
of arrest, in the possession of the person sought.
2. The surrender of articles provided for in paragraph 1 of the present Article shall be made against receipt. Such surrender shall be effected even if the extradition cannot be carried out due to the death or escape of the person sought.
3. When the said articles are subject to seizure or confiscation in the territory of the requesting Party, that Party may, for the purpose of criminal proceedings in progress, keep such articles temporarily or surrender them on condition that they will be returned.
4. The rights of the requested Party or of third Parties on the said articles shall remain intact.
If there are such rights, the said articles will be returned to the requested Party free of charge, as soon as possible after the trial.
Article 35
Transit
1. Each Party shall, upon request of the other Party, permit the transit through its territory of persons surrendered by a third State to such other Party. The request for transit shall be forwarded and processed in accordance with the same rules as the request for extradition.
2. In case of air travel the following provisions should be applied:
a) When no landing is provided for, the requesting State informs the
State over the territory of which the plane is flying and certifies
the existence of some supporting documents among the ones mentioned
in Article 28 of the present Convention;
In case of accidental landing, the above mentioned notification stands for a request for provisional arrest according to Article 30 of the present Convention, in which case the requesting State submits a formal request of transit;
b) In case a landing is effected, the requesting State submits a formal
request of transit.
Article 36
Expenses
The extradition expenses are borne by the Party in the territory of which such expenses were incurred.
The transit expenses are borne by the requesting Party.
Article 37
Follow-up
The Parties shall inform each other on the result of the prosecution against the extradited persons.
If a definitive sentence has been imposed on such persons, a copy of the relevant decision shall be transmitted to the other Party.
Article 38
Exchange of information
Each Party shall communicate to the other any information concerning sentences imposed by its judicial authorities on nationals of the other Party.
Upon request of the competent authorities of each Party, information concerning the criminal records of persons who are being prosecuted or stand trial in the territory of one Party shall be forwarded free of charge to the other Party.
At the same time, the existing fingerprints of convicted persons shall be forwarded with the prior consent of the competent authority of the Party concerned.
Chapter VII
Final provisions
Article 39
Entry into force, duration and termination of the Convention
1. The present Convention shall be subject to ratification. It shall enter into force on the thirtieth day after the receipt of the last note informing the other Party that the necessary domestic legal procedures to this end have been completed respectively by the contracting Parties.
2. The present Convention shall remain in force for an indefinite period and may be terminated by either of the contracting Parties. The termination shall take effect six months after the date of receipt of notification by the other Party.
Done in Athens 21 day of November 2000 in two copies in the Armenian, English and Greek language, all texts being equally authentic.
In case of any divergence of interpretation the English text will prevail.
The Agreement has entered into force on July 21, 2002.