020.0144.011298
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ ՈՐՈՇՈՒՄԸ
i
1982 ԹՎԱԿԱՆԻ ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 10-Ի ՄԻԱՎՈՐՎԱԾ ԱԶԳԵՐԻ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅԱՆ ԾՈՎԱՅԻՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔԻ ՄԱՍԻՆ ԿՈՆՎԵՆՑԻԱՅՈՒՄ ԵՎ ՄԻԱՎՈՐՎԱԾ ԱԶԳԵՐԻ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅԱՆ ԾՈՎԱՅԻՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔԻ ՄԱՍԻՆ ԿՈՆՎԵՆՑԻԱՅԻ XI ՄԱՍԻ ԿԻՐԱՌՄԱՆ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ԳՈՐԾՈՎ
| Քաղ. Երևան |
1 դեկտեմբերի 1998 թ. |
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ա. Գյուլումյանի, Ֆ. Թոխյանի, Հ. Նազարյանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սևյանի,
մասնակցությամբ` Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության արդարադատության նախարար Դ. Հարությունյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի և 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի, 56 և 21(1) հոդվածների,
դռնբաց նիստում գրավոր ընթացակարգով քննեց «1982 թվականի դեկտեմբերի 10-ի Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայում և Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայի XI մասի կիրառման վերաբերյալ համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխան հարցը որոշելու մասին» գործը:
Գործի քննության առիթը Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումն է Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարան:
Ուսումնասիրելով սույն գործով զեկուցող` Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Մ. Սևյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Դ. Հարությունյանի բացատրությունները, կոնվենցիան, համաձայնագիրը և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիան կնքվել է 1982 թվականի դեկտեմբերի 10-ին` ծովային իրավունքին առնչվող բոլոր խնդիրները փոխըմբռնման և համագործակցության ոգով կարգավորելու նպատակով: Սույն կոնվենցիան սահմանում է ծովերի և օվկիանոսների այնպիսի իրավական կարգավիճակ, որը մեծապես կնպաստի միջազգային հաղորդակցությանը, ծովերի և օվկիանոսների խաղաղ նպատակներով օգտագործմանը, դրանց ռեսուրսների արդյունավետ ու արդարացի օգտագործմանը, կենդանական ու բուսական ռեսուրսների պահպանմանը և ծովային միջավայրի հետազոտմանը:
Կոնվենցիան սահմանում է տարածքային ծովի, բացառիկ տնտեսական գոտու, մայրցամաքային ելուստի, Ծովային շրջանի իրավական կարգավիճակը, Ծովային ընդերքի Միջազգային մարմնի ստեղծումը և այլ հարցեր:
Սույն կոնվենցիան հատուկ կարգավորում է նաև ծովային ելք չունեցող պետությունների իրավունքները, մասնավորապես` դեպի ծով ելք ունենալու և ծովից դուրս գալու հարցերը:
Կոնվենցիայի բաղկացուցիչ մասն են կազմում 9 հավելվածները:
Կոնվենցիան ուժի մեջ է մտել 1994 թվականի նոյեմբերի 16-ին: 1998 թվականի հուլիսի 9-ի դրությամբ վավերացրել (միացել) է 127 պետություն:
1982 թվականի դեկտեմբերի 10-ի Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայի XI մասի կիրառման վերաբերյալ համաձայնագիրն ընդունվել է 1994 թվականի հուլիսի 28-ի ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 101-րդ նստաշրջանում:
Սույն համաձայնագրով անդամ պետությունները պարտավորվում են կիրառել կոնվենցիայի XI մասը: Համաձայնագրի և կոնվենցիայի XI մասի դրույթները կիրառվում են և մեկնաբանվում են որպես մեկ միասնական փաստաթուղթ:
Համաձայնագիրը բաղկացած է 1 հավելվածից, որն իր հերթին կազմված է 9 բաժիններից: 1998 թվականի հուլիսի 9-ի տվյալներով սույն համաձայնագիրն ստորագրվել է 79 երկիր, վավերացրել (միացել) է 91 երկիր:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
i
1. 1982 թվականի դեկտեմբերի 10-ի Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայում և Միավորված ազգերի կազմակերպության ծովային իրավունքի մասին կոնվենցիայի XI մասի կիրառման վերաբերյալ համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
1 դեկտեմբերի 1998 թվականի
ՍԴՈ-144