020.0357.090402
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ ՈՐՈՇՈՒՄԸ
i
2001 ԹՎԱԿԱՆԻ ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 31-ԻՆ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՆԻԴԵՌԼԱՆԴՆԵՐԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ ԵԿԱՄՈՒՏՆԵՐԻ ԵՎ ԳՈՒՅՔԻ ՀԱՐԿԵՐԻ ԱՌՆՉՈՒԹՅԱՄԲ ԿՐԿՆԱԿԻ ՀԱՐԿՈՒՄԸ ԲԱՑԱՌԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ԿՈՆՎԵՆՑԻԱՅՈՒՄ (ԿԻՑ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅԱՄԲ) ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
| Քաղ. Երևան |
9 ապրիլի 2002 թ. |
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ա. Գյուլումյանի, Ֆ. Թոխյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սևյանի,
մասնակցությամբ` Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության պետական եկամուտների նախարար Ե. Զախարյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի և 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի և 56 հոդվածի,
դռնբաց նիստում քննեց «2001 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Երևանում ստորագրված` Հայաստանի Հանրապետության և Նիդեռլանդների Թագավորության միջև եկամուտների և գույքի հարկերի առնչությամբ կրկնակի հարկումը բացառելու մասին կոնվենցիայում (կից արձանագրությամբ) ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան:
Լսելով սույն գործով զեկուցող` Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Վ. Սահակյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Ե. Զախարյանի բացատրությունները, հետազոտելով կոնվենցիան և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
1. Հայաստանի Հանրապետության և Նիդեռլանդների Թագավորության միջև եկամուտների և գույքի հարկերի առնչությամբ կրկնակի հարկումը բացառելու մասին կոնվենցիան ստորագրվել է Երևանում 2001 թվականի հոկտեմբերի 31-ին` երկու պետությունների միջև եկամուտների ու գույքի կրկնակի հարկումը բացառելու, հարկումից խուսափելը կանխելու և հարկային խտրականություն թույլ չտալու նպատակով:
2. Կոնվենցիան սահմանում է այն ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց շրջանակը, որոնց նկատմամբ կիրառվում է կոնվենցիան, ինչպես նաև հարկատեսակները, որոնց վրա այն տարածվում է:
Կոնվենցիայով սահմանվում են նաև հարկման ենթակա օբյեկտները, կրկնակի հարկումը բացառելու մեխանիզմները:
Կոնվենցիայով Կողմերը, մասնավորապես, ստանձնում են հետևյալ պարտավորությունները.
- աջակցել միմյանց սույն կոնվենցիայում ընդգրկված հարկերի, ուշացած վճարումների համար հաշվարկված տույժերի և տուգանքների գանձման գործում,
- փոխանակել այնպիսի տեղեկատվություն, որն անհրաժեշտ կլինի սույն կոնվենցիայի կամ կոնվենցիայում ընդգրկված հարկերի վերաբերյալ Պայմանավորվող պետությունների ներքին օրենսդրության դրույթների կիրառման համար,
- չենթարկել Պայմանավորվող պետության քաղաքացիներին, Պայմանավորվող պետության ռեզիդենտ հանդիսացող` քաղաքացիություն չունեցող անձանց, ինչպես նաև ձեռնարկությունները այլ կամ ավելի ծանր հարկման կամ դրա հետ կապված որևէ պարտավորության, որին ենթարկվում են մյուս Պետության համապատասխան սուբյեկտները,
- ծանուցել միմյանց իրենց համապատասխան հարկային օրենքներում կատարված էական փոփոխությունների մասին:
Կոնվենցիան նախատեսում է նաև կոնվենցիայի ուժի մեջ մտնելու, դրա գործողությունը դադարեցնելու կարգը:
3. Կոնվենցիայի անբաժան մասն է կազմում 2001թ. հոկտեմբերի 31-ին Երևանում ստորագրված արձանագրությունը, որով պարզաբանվում են կոնվենցիայի առանձին դրույթներ և հասկացություններ:
4. Կոնվենցիան կոչված է նպաստելու Պայմանավորվող պետությունների միջև տնտեսական, գիտական, տեխնիկական և մշակութային համագործակցության զարգացմանը: Այն հնարավորություն կտա պաշտպանելու Հայաստանի Հանրապետության ռեզիդենտ հանդիսացող ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց առևտրային շահերը` հարկային բնագավառում: Կոնվենցիան համահունչ է Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 8 և 9 հոդվածների դրույթներին:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
1. 2001 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Երևանում ստորագրված Հայաստանի Հանրապետության և Նիդեռլանդների Թագավորության միջև եկամուտների և գույքի հարկերի առնչությամբ կրկնակի հարկումը բացառելու մասին կոնվենցիայում (կից արձանագրությամբ) ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
9 ապրիլի 2002 թվականի
ՍԴՈ-357